چندین سال تلاش کردم و عرق ریختم،توی باشگاه چند سال کار کردم و به هنرجو هایی کمک کردم تا در راه ورزش رزمی پیشرفت کنند.اما در زندگیم یک حریف سخت همیشه جلو راه من را می گرفت و من بار ها باید آن را شکست می دادم.و هر بار که می گذشت،چیزهای بیشتری را از من می فهمید و کار سخت تر و سخت تر می شد.گاهی من شکستش می دادم و گاهی او مرا شکست می داد.سالها شد که از ورزش حرفه ای فاصله گرفتم ،اما هنوز این حریف سرسخت سمج مرا رها نمی کرد.

این را فهمیدم که هیچ حریفی سخت تر از نفس خودت نیست.حریفی که روی سکوی اول قهرمانی هم کاری می کند که زمین بخوری.

اگر در کاراته به دنبال آن نیروی بزرگ هستی،ورود به آن ،شکست نفست است.

عبور از خود،عبور از منیت و خودبزرگ بینی.

آنوقت می بینی، بازنده آن کسی نیست که روی رینگ مبارزه می بازد.بازنده آن کسی است که از خودش می بازد.